(၁) ကိုယ့္ေရွ႕က ဒီေယာက္်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း ေျပာစရာမရွိေအာင္ ေကာင္းေနပါေစ။ သင့္ကိုသူမခ်စ္ရင္ ဒါဟာခၽြတ္ယြင္းခ်က္ပါ.. ဒီခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကို သင္လံုးဝေျပာင္းလဲလို႔ မရဘူး။
(၂) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အႀကီးဆံုးခၽြတ္ယြင္းခ်က္က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာ၊ ရိုင္းစိုင္းတာ၊ မတည္တံ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကို မခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆက္ခ်စ္ေနတာပဲျဖစ္တယ္။
(၃) သင့္လက္ရွိအေနထားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးေနပါေစ။ သင့္ကို ခ်စ္တဲ့လူ ရွိႏိုင္တယ္။
သင့္လက္ရွိအေနအထားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေနပါေစ။ သင့္ကို မခ်စ္တဲ့လူ ရွိႏိုင္တယ္။
(၄) ဘယ္ေလာက္ပဲ လွေအာင္ျပင္ျပင္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ အဝတ္အစား ဝတ္ဝတ္ ဒါေတြဟာ ခဏတာပဲျဖစ္တယ္။ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းေတြကမွ အျပင္ပန္းရဲ႕ တကယ့္အလွဆံုးေတြျဖစ္တယ္။
(၅) သင့္ကို ဘာေၾကာင့္ထိခိုက္ေစခဲ့သလဲလို႔ အခ်စ္ကို သင္အျပစ္ဆိုခဲ့ရင္ .... ေမးပါရေစ.... စစခ်င္းမွာ အခ်စ္ေရာက္ရွိလာဖို႔ကို သင္ေခါင္းညိတ္ လက္ခံခဲ့တယ္ မဟုတ္လား!
(၆) ပါးစပ္နဲ႔ေျပာျပႏိုင္တဲ့ ေသာကေတြဟာ တကယ့္ေသာကေတြမဟုတ္ဘူး။ သင့္ကို ခဲြသြားႏိုင္တဲ့ခ်စ္သူဟာ တကယ့္ခ်စ္သူမဟုတ္ဘူး။
(၇) အခ်ိန္တိုက္စားမသြားႏိုင္တဲ့ ရင္ထဲက ဒဏ္ရာပါးပါးတခ်ဳိ႕ဟာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြျဖစ္တယ္။
(၈) တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္မွာ အားလပ္ခ်ိန္မရွိဘူးဆိုရင္ သူ မအားလပ္ခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ မသြားႏိုင္ဘူးလို႔ဆိုရင္ သူ ခဲြမထြက္သြားခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္မွာ ဆင္ေျခေတြသိပ္မ်ားေနၿပီဆိုရင္ သူ အေလးမထားေတာ့လို႔ျဖစ္တယ္။
(၉) သေဘာတရားတစ္ခုကို နားလည္ထားရမယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြဟာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အလြယ္တကူ ႏွစ္သက္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အလြယ္တကူ မခ်စ္မိႏိုင္ဘူး။
(၁ဝ) တစ္ခါတေလမွာ သိပ္အာရံုမစိုက္နဲ႔... ေယာက္်ားေတြဟာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းႏိုင္တယ္။ ကိစၥေလးတစ္ခုကို ေမ့တာနဲ႔ သင့္ကို သူမခ်စ္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သင့္အေတြးနဲ႔ သင့္ကိုယ္သင္ မေျခာက္လွန္႔နဲ႔။
(၁၁) မိန္းကေလးေတြက ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို အလြယ္တကူ ထုတ္ျပတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေတြက မဟုတ္ဘူး။
(၁၂) သူ႔ကိုေျပာင္းလဲဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကိဳးစားနဲ႔။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။
သင့္အတြက္နဲ႔ သူေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္ ရွိမရွိဆိုတာပဲ ရွိတယ္။
(၁၃) လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတာ အဖိုးတန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေန႔တိုင္းမွာ ေထာင္ေသာင္းမကတဲ့ လူေတြဟာ လြတ္လပ္ျခင္းကို အခ်စ္နဲ႔လဲယူေနၾကတယ္။
(၁၄) ေလာကမွာ ေယာက္်ားေကာင္းေတြ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူးလုိ႔ မဆိုနဲ႔။ သင့္ကို နာက်င္၊ စြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့လူကို အမုန္းရန္ညိဳးမထားနဲ႔။ သင့္ကိုသူ ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၾကင္နာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခြင့္လြတ္ျခင္းက သင့္ကို ပိုလွပေစပါလိမ့္မယ္။
(၁၅) သူ႔ခ်စ္သူ ဘယ္ေလာက္လွလဲ! သူ႔ခ်စ္သူ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာလဲလို႔ သြားမစပ္စုနဲ႔ သြားဂရုမစိုက္နဲ႔။ ဒါဟာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြကို သင့္ကိုယ္သင္ ရွာယူေနတာျဖစ္တယ္။
(၁၆) ငိုယိုေနခ်ိန္မွာ ေဒါသစကား မေျပာနဲ႔၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မခ်နဲ႔။ ဒါဟာ သင့္ကို ေနာင္တရေစလိမ့္မယ္။
(၁၇) သင္ ျဖဴစင္ရိုးသားတယ္ဆိုရင္ ၿပီးတာပဲ။ ျဖဴစင္ရိုးသားခ်င္ ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သင္ပိုအရုပ္ဆုိး မည္းညစ္သြားမယ္ဆိုတာ မွတ္ထားပါ။
(၁၈) ႀကိဳးစားမႈတိုင္း ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မႀကိဳးစားရင္ လံုးဝ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။
(၁၉) မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တတ္ရမယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိခိုက္နာက်င္ရပါေစ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြရပါေစ။ ခံစားႏိုင္တယ္.. ဝမ္းနည္းႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်စ္ေလ တျခားသူက သင့္ကိုမခ်စ္ေလ ျဖစ္တတ္တယ္။
(၂ဝ) ရုပ္ရည္အလွအပ၊ အသိဉာဏ္၊ ေငြေၾကး... စတဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြက ကံစီမံရာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအရာေတြကို သင္ရဲ႕မနာလို ဝန္တိုစိတ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔။
(၂၁) ရင္ခြင္က်ယ္က်ယ္ထားပါ။ ဆံုးရႈံးသြားတဲ့အရာအတြက္ နာက်င္ထိခိုက္မေနနဲ႔..... သူဟာ သင့္အတြက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါ။
(၂၂) ရည္မြန္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားပါ။ ရည္မြန္ေအာင္ ဟန္မေဆာင္ပါနဲ႔။
ဟန္ေဆာင္တာကို မိန္းကေလးေတြ မႀကိဳက္သလို ေယာက္်ားေလးေတြက ပိုမုန္းတယ္။
(၂၃) ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးႏိုင္ေအာင္ အၿမဲလုပ္ပါ။ ေငြေၾကးအရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်စ္ေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ပါ။
(၂၄) သင့္မွာ ခ်စ္သူမ်ားေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင္း လူေတြကို ၾကြားဝါ၊ ျပသဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔။ ဒါဟာ သင့္ကို လူေတြအားမက်ေစတဲ့အျပင္ သင့္ကို အထင္အျမင္ ေသးေစပါတယ္။
(၂၅) ငါ့ကိုခ်စ္လားလို႔ အခ်ိန္တိုင္း လိုက္လိုက္မေမးနဲ႔။ လိုက္လိုက္ေမးတဲ့အခ်ိန္ သင့္ကို သူမခ်စ္ဘဲေနလိမ့္မယ္။
(၂၆) ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေကာင္း၊ အဆိုးကို သူ႔ရဲ႕စိတ္မ်ားတယ္၊ တသမတ္တည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘူး။ ဟိုးေရွးေရွးကတည္းက ေယာက္်ားေတြဟာ စိတ္မ်ားခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ကို သူထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ မႏိုင္ဆိုတာနဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းလို႔ရတယ္။
(၂၇) ရဲရင့္ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးတိုင္းဟာ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့မိန္းကေလးေတြထက္ ပိုလွပတယ္။ တကယ္လို႔ သင္ခ်စ္တဲ့သူက သင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့တဲ့အခါ ရဲရဲရင့္ရင့္ လမ္းခဲြလိုက္ပါ။ ဒါဟာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ လိုက္ကပ္ေနတာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။
(၂၈) မိန္းမထက္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးလုပ္ပါ။
(၂၉) အရက္နဲ႔ ေဆးလိပ္ဟာ ဟိုေရွးယခင္က ခုခ်ိန္ထိ မူးယစ္ေဆးလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။မိန္းကေလးေတြအတြက္ေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ အသက္ကို ေသေစတတ္တယ္။
(၃ဝ) လမ္းခဲြခ်ိန္ မငိုနဲ႔.... လံုးဝ မငိုနဲ႔လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ေရွ႕မွာ မငိုပါနဲ႔... သူ႔ကြယ္ရာက်မွ ငိုပါ။
ႏိုင္းႏိုင္း
[TaunggyiF
တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
“အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာသလဲ”
“မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္”
“ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ”
“မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ”
“အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱဝါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။ အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး”
“ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္”
နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္တယ္။
ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား” လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က “စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား”လို႔ေ
“က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား”
“အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ဝေနတာေပါ့။ ဝိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္းသြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။ ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား”
ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။
ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။
“ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ..”
“ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား”
“ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔”
“ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ”
“ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ”
“မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား”
အိမ္ေျမာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။
“ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ” ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။
အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက “ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔ဝွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။
ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔ဝွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ “ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္” ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။
“ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္ဝန္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ”
“လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ”
“ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္”
“ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း”
“ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသမယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ”
“ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။ သတၱဝါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱဝါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱဝါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား.
ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး “ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႕ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႕အသိဥာဏ္ေလာက္ေတာ
မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က“ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္”
“ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ”
“စိတ္ထဲမွာထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္”
ဘုရင္ရဲ႔ နားဝင္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။
“လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ”
“ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး”
ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။
ေရးသူ....ႏိုင္ႏိုင္းစေန
အလင္းေစတမန္ မွ ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့ေဂ်ာ္နီ႔ကို သူအသစ္ႀကံဳရတဲ့ဆရာက ေျပာတယ္။
``မင္းမ်က္ႏွာကို ငါ အရင္က တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသလိုလိုပဲ´´
``မျဖစ္ႏိုင္ဘူးနဲ႔တူတယ္ ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ နားရြက္ ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ အၿမဲရွိေနတာပဲ´´
-
ကတ္သီးကတ္သပ္
ဆရာ၀န္က အန္ဒီေလးကို စမ္းသပ္အၿပီးမွာ ေျပာတယ္။
ဆရာ၀န္ - မင္းက ဘာမွျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အပ်င္းလြန္တာေလးသက္သက္ပါ။
အန္ဒီ - အဲဒါကို ေဆးပညာသံုးေ၀ါဟာရနဲ႔ ဘယ္လိုေခၚသလဲဆိုတာ ေျပာလိုက္ပါ ဆရာ။ ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမကို ျပန္ေျပာၿပီး ခြင့္တိုင္ႏိုင္မွာမို႔လို႔ပါ။
-
သူ႕မေနာ
မၾကာခင္ထြက္မယ့္ ေလ့လာေရးခရီးမွာ အႏၱရာယ္ကင္းေစဖို႔အတြက္ အတန္း ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။
``ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား မေတာ္တဆ ေလွေပၚက ျပဳတ္က်သြားရင္ ဘာလုပ္မလဲ´´
ဆရာႀကီးက ေမးလုိက္တယ္။ ဖရက္ဒီက မဆိုင္းမတြဘဲ…
``ေအာ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေလွကို ရပ္ခုိင္းပါမယ္´´
ဆရာႀကီး ေက်နပ္သြားတယ္။
``ဟုတ္ၿပီ၊ တကယ္လို႔ ဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ျပဳတ္က်ရင္ေရာ´´
``ဟို… ဘယ္တစ္ေယာက္လဲဟင္´´
-
အေလးသာတဲ့ဘက္
ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ဟာ ေနသာတဲ့ ေန႔ခင္းတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းကေန အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။
``ငါတို႔ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ´´
တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္တယ္။
``ေခါင္းပန္းလွန္ၾကည့္ၾကတာေပါ့´
က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က အႀကံျပဳတယ္။
``ေခါင္းက်ရင္… ငါတို႔ ေဘာလံုးသြားကန္မယ္။ ပန္းက်ရင္ေတာ့… ေရသြားကူးၾကမယ္´´
``ဒီအႀကံေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ ပိုက္ဆံက ပစ္လိုက္တဲ့အခါ တည့္တည့္သြား ေထာင္ေနရင္ေတာ့ ငါတို႔ အိမ္ျပန္ၿပီး စာေမးပြဲအတြက္ စာက်က္ၾကတာေပါ့´´
-
အေၾကာင္းသိၿပီးသား
ဓာတုေဗဒဆရာမက အက္ဆစ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိေတြကို ရွင္းျပေနတယ္။
သူဟာ အက္ဆစ္ထည့္ထားတဲ့ခြက္ကို ယူလိုက္ၿပီး သူ႕လက္က လက္စြပ္ကိုပါ ခၽြတ္လိုက္တယ္။
``အခု ဆရာမ လက္စြပ္ကို အက္ဆစ္ထဲ ထည့္လိုက္မယ္။ လက္စြပ္ဟာ အက္ဆစ္ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္သြားမွာလား´´
``မေပ်ာ္၀င္ႏုိင္ပါဘူး ဆရာမ´´တဲ့။
ဘာတီက သြက္သြက္လက္လက္ေျဖတယ္။
``ဟုတ္တယ္… မင္းဘယ္လို သိသလဲကြယ့္ ဘာတီ´´
``ေပ်ာ္၀င္ႏုိင္မွျဖင့္ လက္စြပ္ကို အက္ဆစ္ခြက္ထဲ ဆရာမ ဘယ္ထည့္လိမ့္မလဲ´´
-
သူသိတာက
ဆရာမ - အိန္ဂ်လာ.. ဆရာမကို တစ္ကေန တစ္ဆယ္အထိ ေရတြက္ျပပါ။
အိန္ဂ်လာ - ဟုတ္ကဲ့.. ဆရာမ၊ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္၊ ခုနစ္၊ ရွစ္၊ ကိုး၊ တစ္ဆယ္။
ဆရာမ - ေတာ္လိုက္တာ၊ တစ္ဆယ္ၿပီးရင္ေရာ ဘာဆက္လာေသးလဲ။
အိန္ဂ်လာ - ဂ်က္၊ ကြင္း၊ ကင္း။
-
တူသလိုလိုပဲ
ဒါရန္႔႐ုပ္ရည္က ၾကည့္ရ နည္းနည္းဆိုးပါတယ္။
သူဟာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အသစ္ျဖစ္တဲ့ ရွရြန္ကို သူ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ခရီးထြက္တုန္းက ဓာတ္ပံုေတြ ျပေနတယ္။
သူ႕ျပတဲ့ပံုက ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ ျမင္းစီးရင္း ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုပါ။
ရွရြန္ - ဒါ… မင္းပံုလား။
ဒါရန္ - ဟုတ္တယ္ေလ။
ရွရြန္ - ဟင္… မင္းေက်ာေပၚက ဘယ္သူလဲ။
-
ေျပာမိတာ မွားပါတယ္
တစ္ေန႔မွာ မူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူက လာေရာက္ စစ္ေဆးတယ္။ သူက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေမးလုိက္တယ္။
``ေရာမ အင္ပါယာႀကီး ၿပိဳပ်က္သြားေစတဲ့ အဓိက လက္သည္ဟာ ဘယ္သူလဲ´´
ေက်ာင္းသားက ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔…
``ကၽြန္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး´´တဲ့။
တာ၀န္ရွိသူက အတန္းပိုင္ဆရာကို ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဆရာကလည္း
``ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီကေလး မလုပ္ေလာက္ပါဘူး။ သူဟာ လူ႐ိုးေလးပါ´´
တာ၀န္ရွိသူ ေတာ္ေတာ္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို သြားတိုင္ေတာ့…
``အဲဒီ ဆရာေရာ၊ ေက်ာင္းသားပါ အင္မတန္ ႐ိုးၾကပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတာ မွန္ပါလိမ့္မယ္´´
တာ၀န္ရွိသူက အတတ္ပညာေရးဆုိင္ရာ ဘုတ္အဖြဲ႕ကို ဒီအေၾကာင္း တင္ျပပါေလေရာ။ ခဏေနေတာ့ ဘုတ္အဖြဲ႕က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်လာတယ္။
``ပ်က္ၿပီးသား ေရာမအင္ပါယာႀကီးလည္း ပ်က္ပါေစေတာ့။ ဟိုေက်ာင္းသားေလး လုပ္တာဆိုရင္လည္း ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ဒီကိစၥ ဒီမွာတင္ ရပ္ပါေတာ့´´
-
သူျမန္ပံုက
ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေလး သံုးေယာက္ဟာ သူတို႔ အေဖေတြရဲ႕ အေျပးျမန္ပံုကို အျပန္အလွန္ ေျပာရင္း ႂကြားေနၾကတယ္။
ပထမေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖက ျမားပစ္သမား ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမေက်ာင္းသား - ငါ့အေဖက အေျပးသိပ္ျမန္တာကြ၊ သူ႕ေလးနဲ႔ ပစ္မွတ္ကို ပစ္လုိက္ၿပီး ပစ္မွတ္ဆီ ျမား မေရာက္ခင္ သူက အရင္ေရာက္ေအာင္ ေျပးသြားႏိုင္တယ္ကြ။
ဒုတိယေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖဟာ ရထားေမာင္းတဲ့သူပါ။
ဒုတိယေက်ာင္းသား - ဒါေလာက္မ်ားကြာ၊ ငါ့အေဖဆို ရထားေမာင္းေနရင္း ရထားေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ဆင္းေျပးတာ ရ
ထား ေရာက္မလာခင္ နာရီ၀က္ေလာက္အလိုကတည္းက ဘူတာ ႀကိဳေရာက္ေနတာကြ။
တတိယေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖက်ေတာ့ ႐ံုး၀န္ထမ္းပါ။ သူကလည္း အားက်မခံပါပဲ။
တတိယေက်ာင္းသား - မင္းတို႔ မဟုတ္တာေတြ ေျပာၿပီး လာမႂကြားနဲ႔ကြာ။ ငါ့ အေဖကမွ တကယ္ျမန္တာ၊
ငါ့အေဖရဲ႕ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္က ညေန ၅ နာရီ ေပမယ့္ ေန႔တိုင္း ၄ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆို အိမ္ျပန္ေရာက္ေနေရာကြ။
-
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္
ဆရာတစ္ေယာက္ဟာ တပည့္ေတြကို လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းအေၾကာင္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေနတယ္။
ဆရာ - ကမၻာေပၚမွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္း အမ်ားဆံုးပဲကြ။
တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္က လူေတြကိုသာ ေလးေယာက္စီ တန္းစီၿပီး
ေတာင္တစ္ေတာင္ကို ေက်ာ္ခုိင္းရင္ အဲဒီ လူတန္းႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးမွာကို မဟုတ္ဘူး။
ပို႔ခ်ခ်က္အဆံုးမွာ အတန္းရဲ႕ေရွ႕ဆံုးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဆမ္ဟာ ဆရာေျပာသြားတာကို နားမလည္သလို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာလည္း သူ႕စကားကို ထပ္ရွင္းရတာေပါ့။
ဆရာ - ဒီလုိေလကြာ၊ သူတို႔ရဲ႕ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းဟာ သူတို႔ ေတာင္ေပၚတက္သြား ႏိုင္တာထက္ေတာင္ ျမန္ေနေသးတယ္ကြ။
လူတစ္တန္း ေတာင္ေပၚ တက္သြားခ်ိန္ ေလာက္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ လူတစ္တန္းက ထပ္ျဖစ္(ထပ္ေမြးဖြား)ေနၿပီ။
ဒီအထိလည္း ဆမ္က ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ဆက္ၾကည့္ေနတုန္းပါပဲ။ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ ဆရာက ဆမ့္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး လွမ္းေမးလုိက္တယ္။
ဆရာ - မင္းက ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ဆမ္။ ဆရာေျပာတာကို နားမလည္ဘူးလား။
ဆမ္ - ဟို… သူတို႔ ေတာင္ေပၚ ျဖတ္သြားေနၾကခ်ိန္မွာ လူဦးေရတိုးပြားဖို႔ကိစၥေတြ အတြက္ အခ်ိန္မွ ရပါ့မလားဟင္။